Według wierzeń, po dokonaniu swojego ziemskiego żywota, Najświętsza Maryja panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia Maryi Panny, które obchodzone było od V wieku. W VII wieku Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny uznane zostało w Rzymie.
W Polsce dzisiejsze święto obchodzone w kościele wywodzi się ono z przeświadczenia, że Maryja nie umarła jak zwykły człowiek, ale została zabrana do nieba.
U nas, i w innych krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi, a ofiary dla niej to płody tej ziemi – zioła, warzywa, kwiaty. Gdzieniegdzie w Polsce do tej pory jako jeden z obrzędów religijnych występuje poświęcenie wiązanek kwiatów. Kiedyś wierzono, że tak poświęcony bukiet nabiera mocy uzdrawiających, wręcz leczniczych. Po powrocie do domów zostawiano poświęcone kwiaty na polach i w ogrodach, ponieważ miało to zapewnić dobrobyt i urodzaj. Po kilku dniach, zabierano go do domu. Był przechowywany bardzo pieczołowicie, okadzano nim izbę, trzymano w miejscu które było widoczne i dawało pewność, że moc bukietu będzie działała.
W całej Polsce Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny obchodzone jest bardzo uroczyście, jednak jak w większości świąt religijnych, największe uroczystości i nabożeństwa odbywają się w Kalwarii Zebrzydowskiej. Tam właśnie wystawiane są inscenizacje Zaśnięcia Marii.
