kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Teatr (podobnie zresztą jak fotografia) to medium, które potrafi niemalże od razu zareagować na postępujące zmiany społeczne i nierzadko staje się narzędziem tych zmian. Z tego powodu, gdy zachodzi taka potrzeba, przestaje być sztuką, a staje się forum, na którym diagnozowane są zepchnięte zazwyczaj na margines dyskursu problemy – wszelkie tabu, fobie, lęki. Funkcja estetyczna teatru jest w dużej mierze jego funkcją dodatkową.
Prezentowany cykl, którego tematem jest przede wszystkim ludzkie zagubienie i samotność, składa się ze zdjęć wykonanych zarówno w teatrze, jak i w przestrzeni ulicznej. To zestawienie służy pokazaniu, że granica między sztuką a życiem obecnie w zasadzie nie istnieje (i być może nigdy nie istniała). Współczesne widowiska coraz częściej czynią z odbiorcy performera, choć niekoniecznie należy to zjawisko rozumieć jako realną fizyczną interakcję z publicznością, chodzi raczej o uruchomienie procesów mentalnych. Przedstawione na wystawie fotografie zwracają uwagę na współczesną relację między aktorem i widzem, która w dzisiejszej postmodernistycznej rzeczywistości oparta jest przede wszystkim na współodczuwaniu wzajemnej (cielesnej) obecności, a nie na (intelektualnym) porządku reprezentacji. Warto również przy tej okazji spróbować odpowiedzieć sobie na jedno pytanie. Na ile teatr odzwierciedla zachowania społeczne, a na ile ludzkie zachowanie czerpie z estetyki współczesnych widowisk i to nie tylko teatralnych?
Zdjęcia wykonałem między 2015 a 2019 rokiem. Mam nadzieję, że choćby w małym stopniu oddają zmieniające się w tych latach nastroje społeczne związane z wydarzeniami nie tylko we Wrocławiu, ale i w całej Polsce.
Tobiasz Papuczys
Cudowne jest, kiedy zatrzymany na chwilę na powierzchni oka kadr rzeczywistości, udaje się niczym echo odbijające się od ścian kuwety fotograficznej powołać na błonie fotograficznego papieru. Zbliżyć jak najciaśniej moment widzenia z momentem uruchomienia całego procesu. Stwierdzenie, że to, co się ukazuje, ten moment w szczelinie czasu był tożsamy z tym, co na zawsze zostało zamknięte w ramach kadru, często jest przez twórców banalizowane. I takie też może się wydawać tym, którzy przestrzeń wizualną traktują bez emocji i niemalże fizycznie wdychają ją niczym powietrze. Nadmiar obrazów, jakie towarzyszą nam dzisiaj, może wyzwalać taki rodzaj zobojętnienia, które staje się w pewnym sensie azylem dającym poczucie bezpieczeństwa. I nie można mieć do takiego podejścia pretensji. Gdyż rzeczywistość jest zwyczajnie zaśmiecona i ludzkim odruchem jest zamknąć na nią oczy. Ale są wyjątki na tym śmietnisku. Bez wątpienia takim wyjątkiem jest „Dramaturgia spojrzenia” Tobiasza Papuczysa, którego oko jest zespolone z obiektywem i migawką. Ta trójca powołuję świat o pięknej urodzie. Echo odbija się wyraźnie, wzbudzając lawiny skojarzeń, wypełnione jasną emocją. Ale i cieniem, o którym pisał Stanisław Jerzy Lec, że to rzecz najbardziej optymistyczna. Dowód na istnienie światła. W którym skąpana publiczność oddaje się z pasją owacji na stojąco. Brawo.
Dr Bartosz Radziszewski, Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu
Tobiasz Papuczys (ur. 1985) – teatrolog i filmoznawca, od 2011 roku wykładowca w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi zajęcia z filmu, teatru i współczesnej kultury audiowizualnej. Opiekun Studenckiego Koła Naukowo-Teatralnego działającego na Wydziale Filologicznym UWr. Współautor specjalności Filmoznawstwo na kierunku Filologia polska (studia magisterskie UWr). Od 2011 roku pracuje również w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. W latach 2007 – 2017 niezależny krytyk teatralny, publikował m.in. w „Nowej Sile Krytycznej”, „Notatniku Teatralnym”, „Studiach Filmoznawczych”, kwartalniku „nietak!t”, „Didaskaliach”. W latach 2014 – 2018 Sekretarz Redakcji rocznika naukowego „Studia Filmoznawcze” (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego). Od 2016 roku konsultant artystyczny Cloud Theater (spektakle: „Technologia jest Istotą” i „Don K.”), członek kolektywu artystycznego Cloud Collective. Kurator wystaw fotograficznych. Fotograf, zwycięzca IV Konkursu Fotografii Teatralnej (2018) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Jego zdjęcia były publikowane m.in. w „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”, „Teatrze”, „Didaskaliach”, „Dwutygodniku”, „Nietakcie”, „Gazecie Wrocławskiej”, „Vogue Polska”.
Portfolio: https://www.instagram.com/tobiasz.papuczys/
Wystawy indywidualne:
La drammaturgia dello sguardo
Photo Factory Art Genova, Genua 4.06.2019 – 14.07.2019
Kurator: Alberto Terrile
Teatr / nie-Teatr
Akademia Odkryć Fotograficznych / Centrum Kultury w Lublinie: 10.11.2018 – 15.12.2018.
Kurator: Michał Patroń
Galeria Pomost w Lublinie: 12.10.2018 – 08.11.2018;
Kuratorka: Maryla Wosik
Udział w wystawach zbiorowych:
2019 – Scena wolności – wystawa w ramach festiwalu Scena wolności organizowanego przez Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku.
2019 – Ścieżki wyobraźni – wystawa przygotowana przez Katedrę Scenografii Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (Opole, XXIX Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek);
2019 – Kobieta – Galeria Pomost w Lublinie;
2019 – wystawa laureatów i finalistów IV Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Wrocław, Kraków, Białystok, Opole, Jelenia Góra, Słupsk, Toruń); organizator: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie;
2018 – wystawa finalistów III Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Kraków, Opole, Jelenia Góra, Słupsk, Toruń); organizator: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie;
2017 – wystawa finalistów i uczestników II Konkursu Fotografii Teatralnej (Warszawa, Poznań, Czeski Cieszyn, Słupsk, Opole, Toruń, Wrocław); organizator: Instytut Teatralny w Warszawie;
2016 – Trening, aktorstwo, nauczanie; organizator: PWST Wrocław;
2016 – Body Constitution; organizator: Instytut im. Jerzego Grotowskiego;
2015 – 60 lat Wrocławskiego Teatru Pantomimy; organizator: Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.
Nagrody i wyróżnienia:
2018 – I miejsce w IV Konkursie Fotografii Teatralnej (Instytut Teatralny w Warszawie) w kategorii „zestaw dokumentacyjny z przedstawienia” oraz wyróżnienie w kategorii „teatralne zdjęcie sezonu”
2017 – finał III Konkursu Fotografii Teatralnej w kategorii „zestaw dokumentacyjny z przedstawienia” (Instytut Teatralny w Warszawie)
2016 – wyróżnienie w II Konkursie Fotografii Teatralnej w kategorii „teatralne zdjęcie sezonu” .(udział w wystawie pokonkursowej).
Kurator: dr Bartosz Radziszewski (Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu)
Wernisaż: 24 października 2019, godz. 19.00
Wystawa potrwa do 18 listopada.
